یك مستشار دادگاه تجدیدنظر با ارزیابی مثبت از اضافه شدن دو قید عندالمطالبه و عندالاستطاعه در دفترچه‌های نكاحیه، پیشنهاد داد كه خانواده‌ها مقدار خاصی از مهریه را كه زوج توان پرداخت آن را دارد به صورت عندالمطالبه تنظیم كنند و مابقی را به صورت عندالاستطاعه.
مهدی قلی‌رضایی درباره‌ی اضافه شدن دو شرط جدید به عقدنامه‌ها با محتوای «مهریه به صورت عندالمطالبه می‌باشد» و «مهریه به صورت عندالاستطاعه می‌باشد»، عنوان كرد: در قانون و در دفترچه عقدنامه تصریح شده است كه زن به محض وقوع عقد مالك مهریه است و می‌تواند نسبت به آنچه زوج به عنوان مهریه تعهد كرده است، اقدام قانونی كند؛ این مهریه ممكن است عین یا وجه نقد باشد یعنی كافی است كه مالیت داشته باشد و از لحاظ قانون، خلاف شرع و قانون نباشد.
وی درباره نحوه‌ی مطالبه‌ی مهریه، گفت: آنچه در بین مردم در این خصوص مشهور بود عندالمطالبه بودن است یعنی اینكه در عقدنامه‌های قبلی این وصف آمده بود كه مهریه تا این میزان بین زوجین تعیین شده است و زوجه هر زمانی كه بخواهد می‌تواند آن را از همسر خود مطالبه كند و شوهر مكلف به پرداخت است.
این مستشار دادگاه تجدیدنظر، اظهار كرد: این مساله باعث شد كه این ذهنیت برای مردم پدید آید كه فقط عندالمطالبه بودن بحث مهریه است در حالی كه در متون فقهی و در قانون برای مهریه هم وصف عندالمطالبه بودن وجود دارد و هم وصف عندالاستطاعه بودن و یا ممكن است هر دو آنها باشد یعنی ممكن است زن و شوهر توافق كنند كه بخشی از مهریه عندالامطالبه باشد و بخشی از آن عندالاستطاعه.
وی افزود: در گذشته چون عندالمطالبه بودن قید می‌شد اغلب به خاطر اینكه خانواده‌ها دخترشان را توجیه كنند می‌گفتند این همان چیزی است كه دولت در عقدنامه‌ها پیش‌بینی كرده و ما فقط همین را قبول داریم. به خاطر اینكه تساوی و عدالت پدید آید و این عنوان جدید رسما به مردم معرفی شود بند 14 آمده است تا به همه بگوید كه ضمن اینكه مهریه می‌تواند عندالمطالبه باشد، می‌تواند عندالاستطاعه هم باشد.
رضایی درباره عندالمطالبه بودن، توضیح داد: این مفهوم به این معنی است كه به محض امضای عقدنامه، زن اگر بخواهد می‌تواند با مراجعه به محاكم و دادگاه‌های خانواده یا مراجعه به اجرای ثبت بخواهد كه مهر یا قسمتی از مهریه را بپردازد.اما عندالاستطاعه بودن به این معنی است كه زن زمانی می‌تواند مهریه خودش را مطالبه كند و مرد را ملزم به پرداخت آن كند كه استطاعت پرداخت مهریه را به عهده زوج ببیند یعنی مرد توان پرداخت داشته باشد، اگر توان پرداخت نداشته باشد زن این حق را نخواهد داشت.
این قاضی مستشار دادگاه تجدیدنظر گفت: چندی بود كه به خاطر بخش‌نامه‌ی رییس سازمان ثبت این شبهه به وجود آمده بود كه عندالاستطاعه بودن در حقیقت جایگزین عندالامطالبه بودن شده و به خاطر اینكه مفاد این بخشنامه را در عقدنامه‌ها وارد كردند بدون اینكه اطلاع‌رسانی لازم به مردم داده شود برخی مشكلات به وجود آمد مردم هم اغلب عادت كرده‌اند كه اعتماد كنند به متونی كه از طرف دولت تنظیم می‌شود و آن را امضا می‌كنند.
وی ادامه داد: ما در محاكم با این مساله مواجه می‌شدیم كه بعضی دخترها مهریه را عندالاستطاعه امضا كرده بودند اما از باب عندالمطالبه بودن اشاره‌ای به آن نداشتند كه با این پاسخ دادگاه مواجه می‌شدند كه نمی‌توانید مهریه را مطالبه كنید مگر اینكه دلیل كافی یا لیست اموال قطعی زوج را بیاوری كه این مرد قادر به پرداخت مهریه مورد درخواست شما هست و اگر نتوانی آن را ثابت كنی حق مطالبه نداری. این شرایط باعث شده بود كه این دسته از افراد عملا از دریافت مهریه محروم شوند كه این مشكلات باعث شد در نحوه‌ی تنظیم متن عقدنامه‌ه ا بازنگری شود و این دو شرط به جای آن شرط جایگزین شود.
این قاضی مستشار دادگاه تجدیدنظر، اظهار كرد: بر این اساس خانمی كه همه مهریه‌اش عندالمطالبه باشد مثل گذشته است و هر زمان كه بخواهد می‌تواند آن را مطالبه كند چه به صورت دادخواست در دادگاه خانواده و چه به صورت مطالبه‌ی اجرایی از طریق اجرای ثبت و اگر تمام مهریه خانم در عقدنامه جدید از وصف عندالاستطاعه برخوردار باشد دیگر این دختر خانم نمی‌تواند مهریه‌اش را بخواهد مگر اینكه ضمن دادخواست مطالبه‌ی مهریه، لیست اموال و دارایی زوج را ارایه كند و به هر نحوی كه هست ثابت كند كه این آقا تمكن و قدرت پرداخت مهریه درخواستی ایشان را دارد.
وی در ادامه پیشنهاد داد: خانواده‌ها مقدار خاصی از مهریه را كه زوج توان پرداخت آن را دارد به صورت عندالمطالبه تنظیم كنند و مابقی را عندالاستطاعه. این حقوقدان ادامه داد: در این شرایط تعادل به وجود می‌آید و هم خانم به طور كلی از مهریه ساقط نمی‌شود و هم در مواردی كه مرد قادر به پرداخت مهریه نیست اما به دلیل شرایط اجتماعی مهریه ثبت شده، فقط جنبه‌ی صوری پیدا می‌كند و باعث نمی‌شود این توقع و انتظار ایجاد شود كه زن هر زمان خواست بتواند مهریه را مطالبه كند و با توسل به آن مرد را به زندان بفرستد زیرا اغلب این اقدامات باعث تزلزل بنیان خانواده می‌شود.
وی گفت: اگر بخشی از مهریه عندالمطالبه و بخشی عندالاستطاعه باشد دیگر مشكلی وجود ندارد و تصمیمات فوق قابل اعمال است. اگر شرایط خاصی هم مدنظر است باید پرداخت مهریه را تضمینی كنند كه شرط هم اشكالی ندارد و می‌شود به عنوان یك شرط الحاقی در صفحه دفترچه كه برای شروط خاص توافقی است، ثبت شود كه برای پرداخت مقداری از مهریه ضمانت می‌كند.
رضایی درباره‌ی دلایل اصلی تعیین مهریه‌های سنگین از سوی دختران و پذیرش مسوولیت پرداخت مهریه سنگین از سوی پسران با وجود اشراف كامل به عدم توانایی در پرداخت مهریه، گفت: ریشه این معظل به افراط و تفریط برمی‌گردد كه متاسفانه در جامعه وجود دارد.
وی تعیین مهریه‌های سنگین با وجود آگاهی از نداشتن توانایی در پرداخت آن را مهریه‌های سفهی نامید و توضیح داد: فردی كه می‌داند توان پرداخت حتی میزان اندكی از مهریه را ندارد اما تعهد تعداد زیادی سكه می‌دهد جز اینكه سفاهت خود را به اثبات برساند چیزی دیگری به دنبال ندارد. خانواده دختر هم از این موضوع سوءاستفاده می‌كنند و برای اینكه دخترشان در آینده پشتوانه قوی داشته باشد و ریسك خطر آینده را كم كنند مهریه را بالا تعیین می‌كنند. وقتی مهریه سنگین گرفته شود لااقل سایر شروط مالی مانند شرط نصف دارایی و اجرت‌المثل را باید حذف كنند.
رضایی در پاسخ به این سوال كه اضافه شدن این دو شرط چقدر می‌تواند معضل مهریه‌های سنگین را حل كند، گفت: این مساله باعث می‌شود كه هر دو اصل به عنوان پیشنهاد به طور مساوی در كنار هم بیاید. حالا افراد به طور رسمی می‌توانند عندالاستطاعه را در عقدنامه‌ها ببینند و معنی و آثار و تبعات آن را از سردفتر بپرسند یا با شماره 129 اداره آموزش قوه‌ی قضاییه تماس بگیرند و آگاهانه در این خصوص تصمیم بگیرند.
