مصطفی عباسی
دو سال پیش در یکی از روزهای تابستان، خبر فوت جوانی در یکی از بیمارستانهای شهر را به من اطلاع دادند. با مراجعه به بیمارستان، جسد جوان متوفی را دیدم که در اثر حدود ۱۹ ضربه چاقو به نقاط مختلف بدن فوت کرده بود. با بررسی های اولیه مشخص شد مقتول در اثر ضربات چاقوی دوست خود به قتل رسیده است. ماجرا از این قرار بود که قاتل حدود ۲ ماه قبل از جنایت از همسر خود به دلیل ناسازگاری و عدم تفاهم طلاق گرفته بود و بعد از طلاق به تصور ارتباط نامشروع همسر سابقش با دوست خود(مقتول)، تصمیم به قتل دوست خود می گیرد، به این منظور او را به منزل خود دعوت کرده، سپس در نیمه های شب، در حالیکه مقتول در خواب بوده از فرصت استفاده کرده و ضربات متعددی را با چاقو به مقتول وارد می کند و بلافاصله از محل می گریزد. بعد از دیدن مقتول در سردخانه بیمارستان به محل وقوع جنایت(منزل قاتل فراری) رفتم. پس از بررسی محل جنایت و نمونه برداری از موارد لازم وجود ظرفی پر از آب زرد رنگ در وسط هال منزل که شرت مردانه ای هم در آن قرار داشت، جلب توجه می کرد که در آن لحظه متوجه ماهیت مایع داخل ظرف نشدیم.
روز بعد در بازجویی از همسر قاتل فراری _ که دو ماه قبل از یکدیگر طلاق گرفته بودند _ ایشان به مواردی از سختی های زندگی با همسرش و خلقیات وی اشاره نمودند، از جمله اینکه: همسرش(قاتل) شخصی بدگمان، بی حال، بی قید و بند و بی تفاوت به زندگی بوده، به عنوان نمونه، بسیاری اوقات که احتیاج به رفع حاجت و دفع ادرار داشت به جای اینکه زحمت طی مسافت ۲۰ قدمی تا دستشویی را به خود بدهد در ظرفی ادرار کرده و ایشان را مجبور می کرد تا ظرف را خالی کند. با شنیدن اظهارات همسر سابق قاتل تازه به این نکته رسیدم ظرفی که در موقع بررسی محل جنایت(منزل قاتل) دیدیم حاوی ادرار قاتل بوده است، باور کنید اگر خودم به شخصه آن ظرف را نمی دیدم هرگز اظهارات این زن را باور نمی کردم…. و این گونه معمای ماهیت مایع داخل ظرف کشف شد.
