متن پرسش :
چندی قبل تنها فرزندم را به خاطر بی‌مبالاتی یك راننده، طی حادثه تصادف از دست دادم. در عین حال راننده مقصر نیز بلافاصله پس از وقوع حادثه از صحنه تصادف فرار می‌كند و تلاش ما برای پیدا كردن وی هنوز به نتیجه نرسیده است. براساس نظر پزشك قانونی، چنانچه فرزندم به موقع به مراكز درمانی منتقل می‌شد، از مرگ نجات می‌یافت. با توجه به حادثه مذكور و حوادث مشابه دیگر، قانون چه راهكار یا مجازات‌هایی برای اینگونه رانندگان مقصر پیش‌بینی كرده است؟
متن پاسخ :
با توجه به چگونگی وقوع حادثه، قانونگذار در فصل بیست و نهم قانون مجازات اسلامی (بخش تعزیرات) با عنوان جرایم ناشی از تخلفات رانندگی، به ویژه در مواد 714 الی 717 مجازات‌های متفاوتی پیش‌بینی كرده است اما به موجب مفاد ماده 719 قانون فوق‌الذكر ، هر گاه مصدوم احتیاج به كمك فوری داشت و راننده با وجود امكانات رساندن مصدوم به مراكز درمانی یا استمداد از مامورین انتظامی از این كار خودداری كند یا به منظور فرار از تعقیب، محل حادثه را ترك و مصدوم را رها كند، حسب مورد به بیش از دوسوم حداكثر مجازات آن عمل در قانون، محكوم می‌شود و دادگاه نمی‌تواند در مجازات او تخفیف قائل شود.
شایان ذكر است كه براساس تبصره یك همین ماده، قانونگذار به راننده این اجازه را داده تا در صورت لزوم وسیله نقلیه را از صحنه تصادف حركت داده و مصدوم را به بیمارستان برساند اما از سوی دیگر و به موجب تبصره دو ماده فوق‌الذكر، هرگاه راننده، مصدوم را به مراكز درمانی برساند یا ماموران را از حادثه آگاه كند، از تخفیف‌های قانونی برخوردار شده و قاضی دادگاه مكلف است در مجازات وی، تخفیف قائل شود.
البته لازم به ذكر است كه نگهداری و بازداشت افرادی كه مصدومین را به مراكز درمانی یا نیروی انتظامی و غیره منتقل می‌كنند، ممنوع است مگر اینكه خود فرد یا مصدوم یا افراد دیگری او را مقصر معرفی كنند یا دلایلی برای توجه اتهام به او وجود داشته باشد. بنابراین مامورین انتظامی نمی‌توانند و نباید متعرض كسانی كه خود متهم نبوده و صرفا اشخاص آسیب‌دیده را به مراكز درمانی می‌رسانند، بشوند. (محمدرضا اسدی ؛ تهران امروز)
